Geschillen tussen vennoten kunnen uiteenlopende kwesties betreffen. Zij kunnen verband houden met de invulling van het ondernemen, de koers die wordt uitgezet voor het beroep of bedrijf. Hieronder kunnen ook beslissingen over het personeelsbeleid en de aankoop, vervreemding en vervanging van bedrijfsmiddelen worden begrepen. De vennoten kunnen ook van mening verschillen over hun onderlinge rechtsverhouding(en), bijvoorbeeld over de inhoud van de vennootschapsovereenkomst en de daarin opgenomen afspraken. In alle bedoelde gevallen kan een geschil uitmonden in een procedure voor de burgerlijke rechter. Doorgaans bevat een vennootschapsovereenkomst echter voorzieningen waarmee de onmiddellijke gang naar deze rechter kan worden vermeden.

Voor de eerstbedoelde kwesties (de bedrijfsvoering) ligt het voor de hand om in de vennootschapsovereenkomst regelingen te treffen op het niveau van de besluitvorming. Men kan daarbij denken aan stemregelingen over beleidsaangelegenheden, zoals bijvoorbeeld besluitvorming met een volstrekte of gekwalificeerde meerderheid in een vergadering van de gezamenlijke vennoten.
Voor de laatstbedoelde kwesties (die de onderlinge rechtsverhouding tussen de vennoten betreffen) zou een geschillenregeling in de vennootschapsovereenkomst opgenomen kunnen worden. Hierdoor kan worden voorkomen dat de vennoten voor de beslechting van hun geschil naar de burgerlijke rechter moeten uitwijken. Een geschillenregeling leidt over het algemeen sneller tot een oordeel, waarbij men verder kan bedenken dat arbiters met het oog op hun specifieke deskundigheid kunnen worden aangewezen, (rechterlijke) competentievraagstukken worden vermeden en de beslissing in beginsel niet openbaar zal zijn. Een geschillenregeling biedt mogelijk soelaas voor concrete kwesties. Bij voortdurende meningsverschillen dient evenwel ontbinding van de vennootschap te worden overwogen.

Een geschillenregeling kan voorzien in een bindend advies of in een arbitrageprocedure.