10.5.1 Plaats in de wet

De last wordt in het huidige erfrecht niet tot de makingen gerekend. De last wordt in een aparte afdeling geregeld (afdeling 4.5.3) na de afdeling legaten. Hieruit vloeit voort dat bij de last niet voldaan behoeft te worden aan de bestaanseis (art. 4:56). Op deze wijze kan gerealiseerd worden dat personen die ten tijde van het overlijden van erflater nog niet bestaan, toch nog wat uit de nalatenschap verkrijgen.

De lastbevoordeelde heeft ook geen vorderingsrecht op de erfgenamen casu quo de nalatenschap. De last vormt dan ook geen schuld van de nalatenschap. Daar staat echter tegenover dat het niet nakomen van de last voor de erfgenaam dodelijk kan zijn: wegens niet uitvoeren van de last kan de rechter de aanspraken van de erfgenamen vervallen verklaren.

10.5.2 Wat is een last?

Een testamentaire last is een uiterste wilsbeschikking waarin de erflater aan de gezamenlijke erfgenamen of aan een of meer bepaalde erfgenamen of legatarissen een verplichting oplegt die niet bestaat uit de uitvoering van een legaat (art. 4:130 lid 1).

Lasten kunnen op verschillende wijzen worden gecategoriseerd (zie Asser-Perrick 4, nr. 214):
a. in het (morele) belang van de erflater, bijvoorbeeld het onderhouden van een graf of het opdragen van een mis. Het is denkbaar dat in zo een situatie volstaan kan worden met het opnemen van een wens;
b. in het belang van de erfgenaam of de legataris, ook wel genoemd de bestedingslast.