4.1 Inleiding

4.1.1 Algemeen

Samenwoners zijn in de praktijk vaak ‘absolute beginners’. De bespreking van het samenlevingscontract is dan een van hun eerste contacten met het notariaat. Daarnaast is er de groep ‘verstokte’ samenwoners, partners die al lange tijd samenwonen en uit de relatie ook kinderen hebben.

Beide categorieën cliënten stellen hoge eisen aan de dossierbehandelaar. Deze moet een evenwichtskunstenaar zijn: enerzijds, vooral bij de eerste categorie samenwoners, capabel om duidelijk uitleg te geven over de zaken die geregeld moeten worden en de manier waarop dat kan, anderzijds in staat om aan de concrete wensen van de cliënten tegemoet te komen zonder meer dan nodig af te wijken van modelregelingen, omdat deze cliënten vaak niet bereid zijn om voor maatwerk te betalen.

Daarnaast moet ook over de juridische gevolgen van een ‘scheiding’ worden gesproken op een moment dat partijen zich die situatie nauwelijks kunnen voorstellen en dus per definitie van mening zijn dat ze er dan ‘samen wel uit zullen komen’. Het dossier laat zich wat dat betreft vergelijken met de behandeling van ‘voorhuwelijkse’ huwelijkse voorwaarden van cliënten die voor het eerst in het huwelijksbootje stappen.

Een en ander vereist een dosis psychologie, tact en inlevingsvermogen van de behandelaar.

Zie voor het model van de samenlevingsovereenkomst dat in dit hoofdstuk centraal staat: MODEL 4.1.1A.

4.1.2 Geen civielrechtelijke gevolgen

Uit het feit dat twee (of meer) mensen gaan samenwonen, vloeien op zich in hun onderlinge verhouding geen civielrechtelijke gevolgen voort. De samenlevingspartners houden ieder hun eigen vermogen (er ontstaat geen gemeenschap van goederen) en zijn in principe niet aansprakelijk voor elkaars schulden (tenzij ze zich hoofdelijk aansprakelijk stellen).