15.3.1 Huwelijksvermogensrecht

Zoals we eerder gesteld hebben, bestaat er geen algeheel geldend Spaans civiel recht, maar bestaan er eigen rechtssystemen in de verschillende regio’s. Er bestaat wetgeving die het huwelijksvermogen reguleert in het Spaanse Burgerlijke Wetboek en er bestaat wetgeving in de verschillende regio’s die bevoegdheid hebben om hun eigen wetgeving vast te leggen, waaronder het huwelijksvermogensrecht. In die regio’s zijn de eigen normen het geldende huwelijksvermogensrecht en daar kan niet teruggevallen worden op de nationale normen van het huwelijksvermogensrecht als het huwelijksvermogensrecht van de regio een bepaalde kwestie onvoldoende heeft vastgelegd. Zie ook onderdeel 15.2.1.5.

15.3.1.1 Vrijheid van vastlegging huwelijksvoorwaarden

Het fundamentele principe in het huwelijksvermogens recht is de vrijheid van vastlegging van de vrije wil van partijen met betrekking tot het vastleggen van huwelijksvoorwaarden. De partijen kunnen in gemeenschappelijke overeenstemming zelfstandig bepalen welk het vermogensregime is dat op hun huwelijk van toepassing is, middels het vastleggen van huwelijksvoorwaarden. (Art. 1315 CC) De nieuwe Europese Verordening 2016/1103 met betrekking tot het huwelijksvermogensrecht onderschrijft niet alleen dit principe, maar breidt dit nog verder uit. Echtgenoten kunnen nu niet alleen hun huwelijksregime vastleggen, maar ook een keuze uitbrengen voor de toepasselijke wet (zoals vastgesteld in hoofdstuk 15.2.1.6). Dit was eerder al mogelijk volgens het Spaanse IPR (Art. 9.2 CC), maar met de beperking dat deze vóór het voltrekken van het huwelijk moest worden vastgelegd in notariële akte, en alleen mogelijk was als beide echtgenoten verschillende nationaliteit of verschillende ‘vecindad civil’ hadden.

De verordening legt nieuwe criteria met betrekking tot de vorm vast,