De wijze waarop een internationale nalatenschap vererft en dient te worden afgewikkeld is niet alleen afhankelijk van het Nederlandse internationaal privaatrecht. Telkens zal ook moeten worden bezien welk recht dient te worden toegepast volgens het internationaal privaatrecht van het land waar zich nalatenschapsvermogen bevindt.

In dit onderdeel staat Engeland centraal. Het Engelse internationaal erfrecht alsmede de hiervoor besproken commune Nederlandse regels van internationaal erfrecht, van toepassing op nalatenschappen die vóór 17 augustus 2015 zijn opengevallen, worden uiteengezet aan de hand van enkele veel voorkomende praktijksituaties: de Nederlander met onroerend (vakantiehuis) en roerend (bankrekening) vermogen in Engeland en de Engelsman met dergelijk vermogen in Nederland. Zowel de situatie zonder als met testament komt aan bod, waarbij voor de laatste situatie onderscheid wordt gemaakt tussen het geval waarin een (geldige) rechtskeuze is uitgebracht en het geval waarin deze ontbreekt.

Zie over de hoofdlijnen van het internationaal erfrecht in Engeland ook J.G. Knot, Internationale boedelafwikkeling. Over het toepasselijke recht op de afwikkeling van nalatenschappen (diss. Groningen 2008), p. 142-152.

Zie voor de bespreking van het Engelse internationaal erfrecht, afgezet tegen de in Nederland geldende regels van de Erfrechtverordening ten aanzien van nalatenschappen die op of na 17 augustus 2015 openvallen onderdeel 10.9.

10.8.1 Nederlander met vermogen in Engeland en gewone verblijfplaats/domicile in Nederland

10.8.1.1 Engels internationaal privaatrecht

Het Engelse internationaal erfrecht hanteert het splitsingsstelsel. Dit betekent dat Engeland aparte erfrechtelijke verwijzingsregels kent voor roerende en onroerende zaken. Gevolg is dat meerdere deelnalatenschappen kunnen ontstaan,