De wijze waarop een internationale nalatenschap vererft en dient te worden afgewikkeld is niet alleen afhankelijk van het Nederlandse internationaal privaatrecht. Telkens zal ook moeten worden bezien welk recht dient te worden toegepast volgens het internationaal privaatrecht van het land waar zich nalatenschapsvermogen bevindt.
België heeft een Wetboek van internationaal privaatrecht. Dit wetboek is op 1 oktober 2004 in werking getreden en bevat in hoofdstuk VII regels voor de internationale erfopvolging. Deze regels zijn van toepassing op nalatenschappen die na 1 oktober 2004 en vóór 17 augustus 2015 zijn opengevallen. De hieronder volgende beschrijving van het Belgisch internationaal privaatrecht is gebaseerd op het nieuwe wetboek. Voor de oude regeling, van toepassing op nalatenschappen die voor 1 oktober 2004 zijn opengevallen, dient u onderdeel 10.6 te raadplegen.

In dit onderdeel staat België (de regeling na 1 oktober 2004) centraal. De Belgische alsmede de hiervoor besproken Nederlandse regels van internationaal erfrecht zoals deze gelden voor nalatenschappen die vóór 17 augustus 2015 zijn opengevallen worden uiteengezet aan de hand van enkele veel voorkomende praktijksituaties: de Nederlander met onroerend (vakantiehuis) en roerend (bankrekening) vermogen in België en de Belg met dergelijk vermogen in Nederland. Zowel de situatie zonder als met testament komt aan bod, waarbij voor de laatste situatie onderscheid wordt gemaakt tussen het geval waarin een (geldige) rechtskeuze is uitgebracht en het geval waarin deze ontbreekt.

Zie voor de regeling ten aanzien van nalatenschappen die op of na 17 augustus 2015 zijn opengevallen onderdeel 10.12.

10.5.1 Nederlander met vermogen in België en gewone verblijfplaats in Nederland

10.5.1.1 Belgisch internationaal privaatrecht

Het Belgische internationaal erfrecht hanteert het splitsingsstelsel.