In hoofdstuk 2 is de standaardprocedure beschreven voor het afwikkelen van een boedel, waaronder ook het zoeken van de erfgenamen valt. Het puur juridische puzzelwerk is in dat hoofdstuk echter niet opgenomen. Vandaar dat nu, in onderdeel 6.1, aan de orde komt hoe men dient uit te vinden wie de wet of het testament aanwijst als erfgenamen.
Het onderdeel is opgesplitst in drie onderwerpen. Ten eerste het ab intestaat erfrecht van het huidige Boek 4 (onderdeel 6.1.1). Vervolgens de testamentaire erfopvolging onder vigeur van het huidige recht (onderdeel 6.1.2). Daar komen bijvoorbeeld problemen van uitleg en van wie voordeel uit een uiterste wil mag genieten aan de orde.
Tot slot wordt het oude ab intestaat erfrecht besproken (onderdeel 6.1.3). Dit is relevant voor onder oud recht gemaakte uiterste willen, waarin is bepaald dat de vererving ‘volgens de wet’ (of een soortgelijke frase) plaatsvindt, alsmede voor onder oud recht opengevallen boedels.

6.1.1 Erfrecht bij versterf: nieuw recht

6.1.1.1 Wat is erfrecht bij versterf?

Erfopvolging heeft plaats bij versterf of krachtens uiterste wilsbeschikking (art. 4:1 lid 1). Het erfrecht bij versterf, ook wel genoemd ab intestaat erfrecht, regelt wie de erfgenamen zijn, voor zover de erflater dat niet bij uiterste wilsbeschikking heeft geregeld. Op één nalatenschap kan zowel ab intestaat als testamentair erfrecht van toepassing zijn. Van de erfopvolging bij versterf kan worden afgeweken door een erfstelling en een onterving (art. 4:1 lid 2). Zowel de erfopvolging bij versterf als de testamentaire erfopvolging houden in een opvolging onder algemene titel (art.